فصل سوم خودِ مجازیِ مشاهده‌نشده       ذهن به‌طور بی‌وقفه فقط در جستجوی خوراک برای افکار نیست؛ او در جستجوی خوراک برای هویتِ خود نیز می‌باشد، برای احساسِ کیستیِ خود. ایگو اینگونه ایجاد می‌شود و خود را پیوسته بازآفرینی می‌کند.     ***     وقتی درباره‌ی خود فکر یا صحبت می‌کنی، وقتی می‌گویی «من،» چیزی که معمولاً به آن اشاره می‌کنی «من و روایتِ من» است. این همان …

ادامه مطلب

فصل دوم ورای ذهنِ متفکر       شرایطِ بشر: گُمشده در افکار.     ***     بیشترِ انسان‌ها تمامِ عمرشان را  محبوس در محدوده‌ی افکارِ خود سپری می‌کنند. آن‌ها هرگز از تنگنای شخصیتی که ساخته و پرداخته‌ی ذهن می‌باشد و توسطِ گذشته شرطی شده است فراتر نمی‌روند.   در تو، همان‌طور که در هر انسانی، بُعدی از آگاهی وجود دارد که بسیار ژرف‌تر است از افکار. این ماهیتِ همان …

ادامه مطلب

ما از روزی که واردِ این دنیا می‌شویم همیشه، همه‌جا و همه‌کس فقط درباره‌ی این صحبت کرده‌اند که چگونه بیشتر به‌دست آوریم. شاید هرگز نشنیده باشی درباره‌ی این صحبت کنند که چگونه رها کنی. با رها کردنِ جریانِ افکار سکونِ درون پدیدار می‌شود و تو از شرطی‌شدگیِ هزاران‌ساله‌ی بشر رها می‌شوی، این حقیقتاً رهاییِ بزرگی است. شکافِ میانِ این فکر و فکرِ بعدی، به مرور بیشتر می‌شود و در همان …

ادامه مطلب

باغِ سکون       به یاد داشته باش که ماهیتِ این نوشته‌ها در واژه‌های آن نیست بلکه درونِ خودِ تو می‌باشد.   پس از خواندنِ هر عبارت مکث کن. آن لحظاتی که مکث می‌کنی مهم‌تر از لحظاتی می‌باشند که مشغولِ مشاهده و خواندنِ واژه‌ها هستی.           فصلِ اول   سکوت و سکون       وقتی تماس با سکونِ درون را ازدست می‌دهی، تماس با …

ادامه مطلب

زمان چیست؟ زمان یعنی تغییرات اشکال، و این دو، یعنی تغییرِ شکل و زمان برای مشاهده‌کننده باهم تجربه می‌شود. زمان چیزی جدا از فضا نیست. فضازمان یک واژه‌‌ست چون فضازمان اساساً یک چیز است؛ همان یگانه میدانی که آن‌به‌آن تغییر شکل می‌دهد. این تغییرات همواره در اکنون روی می‌دهد. آن چیزی که شاهد تغییرات تجلیات در اکنون می‌باشد، آن شاهد تویی! آن‌چه که به آن می‌گوییم زمان تنها در مرتبه‌ی شکل …

ادامه مطلب

ترس چیست و از کجا برمی‌خیزد؟ این تو نیستی که می‌ترسی. تو، که همان حضورِ مشاهده‌گر هستی، ترس را درونِ خودت تجربه می‌کنی. ترسی که درباره‌ی آن صحبت می‌کنم ترسِ مبتنی بر فرایند‌های فکری است نه آن چیزی که در مواجهِ با خطری ملموس در اکنون پدیدار شده باشد. درون کجاست؟ چون افکار و احساسات «نامرئی» می‌باشند، هر کسی تنها خود می‌تواند شاهدِ افکار و احساساتِ خود باشد و آن‌ها …

ادامه مطلب

  راهِ رهایی از حال‌واحوالاتِ ناخوشایندِ درونی، آگاهی است. یعنی این‌که شکل‌گیری حال‌واحوالات درونی را مشاهده کنی. یعنی ناظرِ افکار و احساساتِ خود باشی. آن ناظری که آگاه است از فضای درونِ خود و شکلی که فضای درون به خود می‌گیرد، آن ناظر تویی. این دانایی باعث می‌شود تا امکانِ مشاهده‌ی احساسات مُهیا شود. یعنی امکانِ مشاهده‌ی شکلی که کالبدِ عاطفی به خود می‌گیرد فراهم می‌شود. وقتی افکار و عواطفی که در کالبد …

ادامه مطلب

آن‌چه که ما به آن می‌گوییم احساس، درواقع شکل‌گیریِ نوعی انرژی است که ما آن را در کالبدِ عاطفیِ خود حس می‌کنیم. شکل‌گیریِ این انرژی، بازتابی از جنبشِ ذهن می‌باشد - بازتابِ افکار.   دردِ عاطفی، یعنی احساساتِ ناخوش‌آیندی که ما دوست نداریم آن‌ها را تجربه کنیم. اما پرسش این است که پس چرا این نوع احساسات در ما شکل می‌گیرند؟ و گاهی آنچنان ماندگارند که همراهِ همیشگیِ ما می‌شوند. …

ادامه مطلب

  اولین جایی که می‌توان ذهن را مشاهده کرد، آن صدای درونِ سر است.   «آن صدایی که مُدام در سَرَت صحبت می‌کند»   اگر تابه‌حال متوجه‌ آن صدا نشده بودی، اکنون متوجه‌ آن بشو.     آن صدا، صدای ذهنِ شرطی‌شده‌ی توست. مانندِ نواری که بطورِ خودکار درحالِ پخش‌شدن است. فعالیتِ ذهن در خیلی مواقع به شکلِ یک صحبت یا یک گفتگو نمود پیدا می‌کند.   «مشاهده‌ی آن صدا دیگر فکر نیست» …

ادامه مطلب

شکلِ انسان فقط آن چیزی نیست که در آینه می‌بینی بلکه عمده‌ی شکلِ انسان را شکلِ ذهنی-عاطفیِ او تشکیل می‌دهد که برای چشمِ سَر نامرئیست.   ذهن از کالبدهای انسان است و ارتعاشاتِ کالبدِ ذهنی، یعنی افکار، در محدوده‌ای نیست که با چشمِ سر دیده شود.   وقتی از ذهن آگاه می‌شویم یعنی وقتی ذهن را مشاهده می کنیم دقیقاً از چه چیزی آگاه می‌شویم؟   وقتی ذهن را مشاهده …

ادامه مطلب