راهِ رهایی از حال‌واحوالاتِ ناخوشایندِ درونی،
آگاهی است.
یعنی این‌که شکل‌گیری حال‌واحوالات درونی را مشاهده کنی.
یعنی ناظرِ افکار و احساساتِ خود باشی.
آن ناظری که آگاه است از فضای درونِ خود
و شکلی که فضای درون به خود می‌گیرد،
آن ناظر تویی.
این دانایی باعث می‌شود تا
امکانِ مشاهده‌ی احساسات مُهیا شود.
یعنی امکانِ مشاهده‌ی
شکلی که کالبدِ عاطفی
به خود می‌گیرد فراهم می‌شود.
وقتی افکار و عواطفی که در کالبد شکل می‌گیرند را مشاهده می‌کنی،
می‌بینی که تو آن افکار و عواطف نیستی.
خودِ این مشاهده
رهایی است ...
و هنگامی که امکان مشاهده‌ی افکار و احساسات یافت می‌شود
امکان رها کردن آن‌ها نیز فراهم می‌شود.
با رهاکردن افکار و احساسات ناخوشایند
انرژی آن‌ها فروکش می‌کند
و از این طریق الگوی تکرارِ آن افکار و احساسات در میدان ذهنی-عاطفیِ تو
یعنی همان شخصیت تو،
همان هویت مبتنی بر شکل تو،
محو خواهد شد.
بدین‌ترتیب شخصیت جدیدی در میدان ذهن-عاطفی تو شکل می‌گیرد
و این‌گونه شخص جدیدی از درون وجودت متولد می‌شود
که کارآمد‌تر، خوشحال‌تر و بسیار قدرتمند‌تر خواهد بود.
